AVERSUM Astrum

AVERSUM Astrum

apud Virg. Georgic. l. 1. v. 217.

Candiilus auratis aperit cum cornibus annum

Taurus, et averso cedens canis occidit astro;

de Argo dicitur, quae instat et incumbit Cani occidenti, ntpote extremae eius caudae iuncta. Puppe enim trahitur, non rectô cursu, ut canit Germanicus. Aratus.

Η῾ δὲ κυνὸς μεγάλοιο κατ᾿ οὐρην` ἕλκεται Α᾿ργὼ

Πρυμνόθεν. οὐ γὰρ τῇ γε κατὰ χρέος εἰσὶ κελδθοι,

Α᾿λλ᾿ ὄπιθεν φέρεται τετραμμένη.

Ubi ὄπιθεν τετραμμένη, est Virgilio aversa. Sic Aversus Taurus Manilio, l. 1. quia similiter a posterioribus oritur partibus et movetur:

Aversus venit in caelum, divesque puellis, etc.

De occasu nempe Canis loquitur Poeta, qui sit ante diem 7. Kal. Mart. Sole decimam Tauri partem obtinente, quô tempore Robigalia a Romanis instituta, de quibus dicemus infra. Vide Salmas. ad Solin. p. 433.